“พี่คะ อย่างที่เรารู้กันว่าโลกยุค  4.0 นี้อะไร ๆ ก็เปลี่ยนเร็ว ผู้นำ 4.0 จะมัวมาลองเรียนผิดเรียนถูกอยู่ อาจตามโลกไม่ทัน ดังนั้นผู้บริหารหรือผู้นำรุ่นพี่ที่มีประสบการณ์จึงยิ่งมีบทบาทสำคัญในฐานะ “พี่เลี้ยงหรือเมนเตอร์” (Mentor) ช่วยสร้างผู้นำรุ่นใหม่ผ่านประสบการณ์ของพวกเขาเพื่อช่วยให้ผู้นำรุ่นใหม่ประสบความสำเร็จเร็วขึ้น…ด้วยเหตุนี้ลูกค้าของเราจึงอยากเชิญพี่ไปสัมภาษณ์คน ๆ หนึ่งในฐานะ “ พี่เลี้ยง” เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้บริหารในองค์กรเข้าใจบทบาทของพี่เลี้ยงค่ะ” ทีมงานของดิฉันเล่าถึงความต้องการของลูกค้ารายหนึ่ง

 

ดิฉันรีบตบปากรับคำเพราะเชื่อว่าเราคงได้เรียนรู้จากผู้บริหารท่านนี้ระหว่างที่สัมภาษณ์ท่านด้วยอย่างแน่นอน

 

“เอ ศุภชัย!!!!” ดิฉันหลุดปากตะโกน “น้องแน่ใจนะ!!!”

 

และเมื่อรับปากไปแล้ว ดิฉันก็จะทำอย่างเต็มที่ แต่ในใจคิดว่างานนี้ไม่หมูแน่นอน คงต้องเหนื่อยหน่อยเพราะโลกขององค์กรกับวงการบันเทิงมันช่างห่างไกลกันเหลือเกิน

 

เมื่อได้เจอคุณ “เอ ศุภชัย ศรีวิจิตร” นักปั้นซุป’สตาร์มือทองของประเทศไทย บอกตรง ๆ ดิฉันตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกคุย

 

“ถ้าต้องการให้ผู้ฟังได้เรียนรู้อะไรจากพี่เอได้ บอกได้เลยนะคะ ถามได้เลยคะ พี่เอยินดีแชร์”  และเมื่อต้องขึ้นเวทีสัมภาษณ์เธอเกือบชั่วโมง บอกเลยยิ่งคุยยิ่งรักเธอ และเธอคนนี้กลายเป็น My Idol คนใหม่ของดิฉันจริง ๆ

เธอคือเด็กวิศวะ กางเกงยีนส์ เสื้อช็อป รองเท้าเหยียบส้น เริ่มอาชีพด้วยการเป็นวิศวกรสร้างตึกตรวจเสาตอม่อ ทำได้ 3 เดือนตัดสินใจสลัดเสื้อช็อปทิ้ง เดินทางตามฝันด้วยการเข้าสู่วงการบันเทิง เธอต้องทำทุกอย่างวิ่งหางานของานเป็นผู้จัดการดารา ด้วยเงินต้นทุนเพียง 20,000 บาท กว่าจะปั้นซุป’สตาร์คนนึงเธอต้องลงทุนทั้งเวลาทั้งเงิน ทั้งผลักทั้งดัน ดูแลทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องเรียน การวางตัว ดูแลไปถึงครอบครัวและเตรียมแผนชีวิตให้พวกเขา

ปัจจุบันเธอคือเบื้องหลังความสำเร็จ ผู้ผลักดันวงการมายาให้ขับเคลื่อน มีซุป’สตาร์มาประดับวงการหลายต่อหลายคน

 

ปัจจุบันเธอคือนักธุรกิจเจ้าของร้านส้มตำ “ตำแหล” ที่มีสาขาเกือบร้อยสาขาทั่วประเทศ และกำลังเตรียมตัวเข้าตลาดหลักทรัพย์

บทสรุปความสำเร็จของเธอผู้มีหัวใจไม่ธรรมดาคนนี้คือ 

1. ทำด้วย Passion
2. มองหาโอกาสในตัวคน
3. ทำทุกอย่างขอให้ได้ลงมือทำ
4. คิดไปข้างหน้าไม่จมกับปัญหา

 

ทั้งหมดนี้มันไม่ง่าย ทุกอย่างที่มีมาถึงทุกวันนี้แลกมาเพื่อความสำเร็จของคนอื่นและ “ความสุขใจที่ได้ทำ”

“การปั้นเด็กคนหนึ่ง ขอให้เขาแค่มีโอกาสไปถึงฝัน การที่เด็กทรยศยังเจ็บน้อยกว่าพาเขาไปไม่ถึงฝั่ง” พี่เอกล่าว