งานโอลิมปิกเทรล The Ultra–Trail du Mont-Blanc (UTMB) ที่จัดขึ้นประจำทุกปี ณ เมือง Chamonix ประเทศฝรั่งเศสได้ปิดฉากลงอย่างสวยงามช่วงต้นเดือนกันยายนที่ผ่านมา ปีนี้เป็นปีที่ 3 ที่ดิฉันได้มีโอกาสเข้าร่วมงาน และเหมือนกับทุก ๆ ปีที่มักจะได้รับแรงบันดาลใจจากนักวิ่งทั่วโลก รวมถึงข้อคิดดี ๆ กลับมาเติมพลังชีวิต

ความพิเศษของปีนี้นอกจากเป็นการฉลองครบรอบ 10 ปีของงานระดับโลกนี้ ยังถือว่าเป็นปีที่สภาพภูมิอากาศแปรปรวนอย่างมาก ทั้งหิมะ ฝน และอากาศร้อนพุ่งไปถึง 35 องศา เรียกได้ว่ามี 3 ฤดูในวันเดียว แต่นี่ก็คือเสน่ห์ของกีฬาวิ่งเทรลที่ต้องเผชิญกับความไม่แน่นอน คาดเดายาก จึงถือเป็นปีที่ยากเป็นพิเศษสำหรับนักวิ่งหลายคน แม้จะวางแผนการฝึกซ้อมตลอดปีที่ผ่านมาเป็นอย่างดี แต่การวิ่งฝ่าหิมะ ฝน และแดดในวันเดียวกันกับระยะทางวิ่งกว่าร้อยกิโลเมตร สองสิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวนักวิ่งส่วนใหญ่คือ “ไปต่อหรือพอแค่นี้”

ดิฉันเชื่อว่าในโลกแห่งการทำงานในวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกัน โลก VUCA ของเรานั้น การไปถึงเป้าหมาย ซับซ้อนและคาดเดายากกว่าที่คิด แม้จะคิดแผนกลยุทธ์มาอย่างดีที่สุดแล้ว แต่การลงมือทำแผนเพื่อไปสู่เป้าหมายนั้น ระหว่างทางอาจเจอกับอุปสรรคหลายสิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมได้ หรือไม่ได้คาดคิดมาก่อน เช่น ปัญหาโรคระบาด การถูก Disruption ปัญหาการขาดแคลนแรงงาน ไปจนถึงความถดถอยของเศรษฐกิจโลก ยิ่งวันไหนใจมันเพลียที่สุด ปัญหาเก่ายังไม่ทันหาย ปัญหาใหม่กลับเข้ามาแทรก จึงไม่แปลกใจคำถามว่า “ไปต่อหรือพอแค่นี้” มันผุดเข้ามาในหัว

เคล็ดไม่ลับ 3 ข้อ พาตัวเองให้ไปต่อ ในวันที่เพลียใจ

1. วาดภาพแห่งความสำเร็จให้ชัด (Direction) เป็นสิ่งสำคัญมาก หากเราเห็นภาพแห่งความสำเร็จในการเข้าเส้นชัยชัดเจนว่าเส้นชัยอยู่ตรงไหน อยากเห็นตัวเราเข้าเส้นชัยแบบไหน เราจะรู้สึกอย่างไรในวันที่เข้าเส้นชัย มันจะเป็นเหมือนพลังขับเคลื่อนภายในใจให้เราไม่ยอมหยุด แม้จะต้องเจอปัญหาหรืออุปสรรคต่าง ๆ นานาทั้งที่คาดเดาไว้และไม่ได้คาดเดาไว้เพื่อพิชิตภาพแห่งความสำเร็จนั้น
2. จัดหาขบวนตัวช่วย (Alignment) ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่หลายอย่างในโลกใบนี้ แม้จุดเริ่มต้นจะเกิดมาจากคนคิดเพียงคนเดียวหรือไม่กี่คน แต่การทำให้มันสำเร็จต้องอาศัยทีมที่แข็งแกร่ง กีฬาวิ่งแม้จะดูเป็นกีฬาเดี่ยว แต่แท้จริงแล้วความสำเร็จของนักวิ่งตรงเส้นชัย เกิดมากจากทีมสนับสนุนตลอดเส้นทาง ทั้งกำลังกายและกำลังใจ อาทิ ทีมแพทย์ ทีมดูแลอาหาร กำลังใจจากกองเชียร์ตลอดเส้นทางวิ่ง ดังนั้นการสร้างทีมที่แข็งแกร่งต้องเริ่มด้วยการช่วยให้ทีมเห็นภาพความสำเร็จเดียวกันกับผู้นำ รู้สึกมีส่วนร่วมกับความสำเร็จ รู้ว่าบทบาทที่ตนเองกำลังทำอยู่ช่วยสนับสนุนให้การเดินทางครั้งนี้ไปสู่เส้นชัยหรือภาพแห่งความสำเร็จที่วางไว้
3. ออกแรงให้มากขึ้น (Commitment) หากภาพแห่งความสำเร็จในข้อแรกมันเร้าใจพอ และประเมินแล้วว่าความสามารถที่มีเหลืออยู่ยังพาเราไปสู่เส้นชัยได้ จงอย่างหยุดวิ่ง ในการทำงานอุปสรรคต่าง ๆ ที่ต้องเจอกระทบทั้งกายและใจ ยิ่งวิ่งมาไกลกายยิ่งล้า ใจยิ่งอยากหยุด แต่อย่าลืมว่าเส้นชัยข้างหน้ามันก็ยิ่งใกล้เข้ามาเช่นกัน การไปสู่เส้นชัยที่เหลืออาจต้องพยายามหนักกว่าเดิม จำเป็นต้องทำงานเกินกว่าบทบาทความรับผิดชอบที่เคยทำ แต่เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายที่เห็นร่วมกันแล้วจงเต็มใจที่จะออกแรงให้มากขึ้น