เมื่อวันก่อนผมโค้ชผู้บริหารระดับสูงขององค์กรแห่งหนึ่ง เราพูดคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกันเรื่องพลังของการตั้งคำถาม (The Power of Questioning)

การตั้งคำถามเป็นทักษะการสื่อสารประเภทหนึ่งที่สำคัญและจำเป็นมาก แต่ถูกละเลยไปอย่างน่าเสียดาย

ที่ผ่านมาผมเชื่อว่าเราทุกคนคงได้มีโอกาสร่ำเรียนทักษะเกี่ยวกับการสื่อสารมามากมาย ไม่ว่าจะเป็นทักษะการพูด ทักษะการนำเสนอ ทักษะการเขียน ทักษะการอ่าน ทักษะการฟัง แต่น่าแปลกใจมากที่ไม่เคยได้เรียนทักษะการถาม

ยิ่งตำแหน่งสูงขึ้น ประสบการณ์มากขึ้น ยิ่งต้องตั้งคำถามให้เก่งขึ้น สังเกตดูหัวหน้างานระดับต้นมักพูดเยอะฟังน้อย ผู้บริหารระดับกลางเลยต้องฝึกฟังให้มากขึ้น แต่ผู้บริหารระดับสูงที่เก่งๆ หลายๆ คน ตั้งคำถามดีมาก

ที่สำคัญ คำถาม มีคุณค่ามากกว่า คำตอบ

เพราะคำตอบ คนฟังไม่ต้องคิดแค่ทำตาม แต่คำถามกระตุ้นคิด และความคิดนี่แหละที่ยั่งยืน คนที่ไม่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่ไม่ใช่เพราะทำไม่เป็น แต่คิดไม่เป็นต่างหาก

คุยกันมาถึงจุดหนึ่ง ท่านผู้บริหารที่ผมโค้ช เล่าให้ฟังถึงพลังแห่งคำถามว่า วันหนึ่งสมัยเด็กๆ ท่านจำได้ว่ากำลังนั่งทำการบ้านอยู่ ข้างๆ สมุดการบ้านมีแก้วน้ำแดงใส่น้ำแข็งวางไว้ แม่มาเตือนว่าให้เอาไว้ห่างๆ เดี๋ยวหกเลอะสมุดการบ้าน

แต่ด้วยเพราะแม่เป็นคนขี้บ่น คำพูดนั้นเลยเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไป

และแล้วในที่สุด เหมือนโชคชะตาไม่เข้าข้าง น้ำแดงแก้วนั้นหกเลอะสมุดการบ้านจริงๆ อย่างที่แม่เตือนไว้ เผอิญแม่หันมาเห็นพอดี เลยปรี่เข้ามาหาพร้อมตวาดเสียงดัง ว่า…

ท่านหยุดเล่าแล้วถามผม “คิดว่าแม่พูดอะไร”

“ท่านคงบอกว่าเตือนแล้วใช่ไหม ทำไมไม่ฟัง” ผมตอบ

ท่านบอกว่า “ไม่ใช่ แม่มามุกใหม่ ไม่ทันตั้งตัว”

แทนที่แม่จะบ่น แม่ถามว่า “ได้เรียนรู้อะไร”

นาทีนั้น ท่านบอกว่า “ผมไม่คิดว่าต้องคิด” เลยใช้เวลาคิดสักหนึ่งอึดใจ แล้วตอบแม่กลับไปว่า “วันหลังแม่บอกต้องเชื่อ”

“อันที่จริงคำพูดนี้ คงจะเป็นคำพูดเดียวกันกับที่แม่อยากพูด แต่พอแม่ไม่พูดแต่เปลี่ยนเป็นถามแทน ทำให้คำพูดของแม่ที่เราพูดออกมาเอง ดังกึกก้องอยู่ในหัวตั้งแต่นั้นมา และจำได้จนวันตายว่า แม่บอกต้องเชื่อ” ท่านสรุป

นี่แหละพลังของคำถาม !