บ่อยครั้งที่ผมมักจะแนะนำคนที่รู้จักหลายๆ คน ให้อ่านหนังสือสุดคลาสิคชื่อ “วิธีชนะมิตรและจูงใจคน” ที่เขียนโดยกูรูด้านการสื่อสาร ผู้ล่วงลับ เดล คาร์เนกี้

เพราะคนพวกนั้นมีทักษะพิเศษในการ “ทำลายมิตรและสร้างศัตรู” !

คนพวกนี้มีปากเป็นอาวุธ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม พวกเขามักเริ่มต้นด้วยคำถามที่สร้างความขุ่นเคืองให้ผู้ฟัง เช่น “สวัสดี ไม่ได้เจอกันนาน ทำไมดูอ้วนขึ้น” หรือ “ตัวดำเลยนะ ช่วงนี้ตากแดดเยอะเหรอ” เป็นต้น คำถามทำนองนี้ อันที่จริงไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรที่ซีเรียสจริงจัง คนพูดคิดแค่ว่าจะทักทายแบบขำๆ แต่เชื่อไหม คนฟัง ไม่ขำด้วย

นอกจากนั้นยังมักมีมุกตลกแบบร้ายๆ แซวกันชนิดที่ว่าทำให้คนฟังเสียหน้า ฝรั่งเรียกว่า “ตลกมืด” (Dark Humor) เช่น เห็นเพื่อนผู้ชายนั่งทานข้าวกลางวันกับเพื่อนผู้หญิงอยู่ ก็เอ่ยปากทักทายด้วยเสียงดังฟังชัดว่า “แหม เห็นสาวๆ ไม่ได้เลยน้า หูดำขึ้นมาเชียว” แล้วก็หัวเราะแบบฮาๆ อยู่คนเดียว

สุดท้ายมักเริ่มต้นบทสนทนาด้วยการตั้งสมมุติฐานในเชิงลบไว้ก่อน เช่น เพื่อนเก่าไม่ได้คุยกันมานาน โทรมาหา ก็เริ่มต้นบทสนทนาด้วยการทักทายว่า “สวัสดีจ้า ไม่ได้คุยกันนานเลยน้า เดือดร้อนอะไรถึงโทรมาได้ละ” หรือเช้านี้เรียกลูกน้องมาคุย ก็เริ่มต้นด้วยการทักทายว่า “คงจะเบื่อซินะที่พี่เรียกมาคุยเช้านี้ วันนี้รับรองคุยไม่นาน”

คนแบบที่ผมเล่าให้ฟังนี่ มีตัวตนจริงๆ นะครับ อย่าทำเป็นเล่นไป

ลองสำรวจตัวเองด้วยใจเป็นกลางสักหน่อยว่า คุณเป็นแบบนี้บ้างไหม

 1. ทักทายด้วยคำถามจี้จุดอ่อนของคนอื่น แบบไม่ได้คิดอะไรมาก

 2. ชอบปล่อยมุกตลกร้าย ให้คนฟังเสียหน้า แบบไม่ได้ตั้งใจ

 3. มักเริ่มต้นบทสนทนาด้วยคำพูดเชิงลบ

ถ้าใช่ ก็รีบปรับเปลี่ยนซะ จะได้ไม่เป็นการ “เพาะศัตรู” ให้งอกเงยเพิ่มมากขึ้น